ارزیابی فنولوژیکی و پومولوژیکی برخی ژنوتیپ‏های امیدبخش سیب

در طی دو دهه گذشته ذخایر ژنتیکی با ارزشی از سیب جمع آوری و در کلکسیون سیب بومی کشور در کرج کشت و نگهداری می شود. در این پژوهش خصوصیات فنولوژیکی و پومولوژیکی 15 ژنوتیپ امید بخش سیب گزینش شده در مقایسه با دو رقم گالا و گلدن دلیشز به عنوان شاهد در سال های 1391 و 1392 در ایستگاه تحقیقات باغبانی کمالشهر در کرج مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند. تنوع قابل توجهی از نظر صفات فنولوژیکی و مرفولوژیکی در میان ژنوتیپ ها مشاهده شد. ژنوتیپهای T-R1 و SH-R زودگل ترین و ژنوتیپ B-K-KHدیرگل ترین بودند. گروه هایی از ژنوتیپ ها دارای هم پوشانی از نظر زمان گلدهی بودند و در نتیجه ژنوتیپ ها از این نظر به زودگل، میان گل و دیرگل تقسیم بندی شدند. از نظر میزان ریزش میوه قبل از برداشت، ژنوتیپ T5کمترین میزان ریزش و ژنوتیپKH-1 دارای بیشترین ریزش بود. ژنوتیپ SSBبیشترین طول میوه، قطر میوه، وزن میوه و همچنین سفتی گوشت میوه و ژنوتیپ GO-N3 کمترین مقدار این صفات را داشتند. ژنوتیپ M-N10از نظر عطر، طعم و بافت میوه و قابلیت پذیرش کلی برتر بود. شیرین ترین میوه مربوط به رقم"گلدن دلیشز" و ترش ترین میوه مربوط به ژنوتیپ T5 بود. ژنوتیپ H1-SH به همراه GO-N3 زودرس ترین ژنوتیپ ها بودند. با توجه به نتایج این پژوهش، ژنوتیپ های M-N10، M-N8 و H1-SH از لحاظ مطلوبیت کلی خصوصیات پومولوژیکی و حسی برتر از سایر ژنوتیپ ها بودند. در نهایت از میان ژنوتیپ های امیدبخش سیب مورد بررسی و ارزیابی ژنوتیپ های M-N10،M-N8 و H1-SH به عنوان ارقام جدید سیب زودرس و میان رس به ترتیب با نام های نیما، زاگرس و شمین در سال 1400معرفی شدند.