واکاوی ابعاد پدیداری معنا در داستان کوتاه «درخت گلابی» اثر گلی ترقی : رویکردی نشانه معناشناختی به تحلیل گفتمان ادبی.

جستار‏ پیش‏رو می‏ کوشد تا در چارچوب رویکرد نشانه معناشناسی به تحلیل گفتمان ادبی به واکاوی ابعاد پدیداری معنا  در داستان کوتاه «درخت گلابی» اثر گلی ترقی بپردازد. ‏روش ‏تحقیق ‏توصیفی تحلیلی ‏است. ‏درواقع نگارنده سعی دارد تا با تکیه بر گفتمان ادبی نویسنده و به شیوه تحلیل نشانه معناشناختی و با تکیه بر حضور پدیداری سوژه داستان‏ نشان دهد چگونه گفته پرداز راوی ‏مولفه‏ های پدیداری را در بطن گفتمان می پروراند و فرایند تولید‏ و دریافت معنا را تحت تاثیر قرار می دهد‏ و در این میان گاه کنش‏ روایی را به حاشیه می راند و گاه در راستای احیای ‏آن قدم برمی‏دارد. هدف اصلی جستار پیش رو پاسخ گویی به پرسش‏های زیر است: 1. ابعاد پدیداری معنا تابع چه مولفه ‏های گفتمانی و نشانه معنایی است و کارکرد آن ها چیست؟، 2. چگونه می‏توان جایگاه کنش را در کلیت نظام گفتمانی اثر حاضر تبیین کرد؟ بنابراین فرضیه ‏های پژوهش حاضر از این قرارند: 1. ابعاد پدیداری معنا در گفتمان برونداد و تابع شوش ، تنش  و تطبیق  است که دارای کارکرد زیبایی شناختی  است؛ 2. برهم کنش این مولفه ‏ها کنش روایی  را از طریق برهم ریختن نظم ‏و ایجاد آشفتگی ‏در افعال موثر  به حاشیه می راند و درادامه با ثبات نشانه معنایی افعال وجهی و شکل گیری درونه عاطفی عشق بار دیگر کنش در مرکزیت میدان گفتمانی قرار می دهد. بی شک این تعاملات با سبک‏های حضور نشانه  معناشناختی پیوندی تنگاتنگ دارند.