اثر آسپارتام بر هیستولوژی و هیستومورفومتری معده در موش سوری نژاد Balb/C

آسپارتام یکی از شیرین کننده های سنتتیک است که در چند دهه اخیر، به طور گسترده ای در مواد غذایی به عنوان جایگزین قند استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر دوزهای متفاوت آسپارتام بر تغییرات هیستولوژی و هیستومورفومتری معده در موش سوری نژاد Balb/C صورت گرفته است.

در این مطالعه، 24 سر موش سوری ماده نژاد Balb/C در سن سه  هفتگی انتخاب شدند و به سه گروه تجربی که به روش گاواژ محلول ml 3/0 آسپارتام را با دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و یک گروه شاهد که آب آشامیدنی را به صورت مشابه تا سن 9 هفتگی دریافت کردند، تقسیم گردیدند. در پایان دوره آزمایش، از معده مقاطع بافتی تهیه و به روش هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی شدند. پس از بررسی هیستولوژی، به وسیله میکروسکوپ نوری مجهز به نرم افزار Axiovision، ضخامت مخاط، زیرمخاط، عضلات و عمق پیت ها اندازه گیری و فراوانی سلول های مرزنشین در ابعاد 6.25×104 میکرومتر مربع محاسبه گردید.

یافته ها:

 نتایج هیستولوژی بیانگر تخریب و درهم ریختگی اپیتلیوم مخاط و پیت های معدی به همراه تحلیل سلول های غده ای بود. در بررسی هیستومورفومتریک، در بخش غیرغده ای، تنها ضخامت مخاط افزایش معنی داری میان گروه دریافت کننده بیشترین دوز آسپارتام (mg/kg 400 وزن بدن) نسبت به گروه شاهد داشت (P<0.05)، درحالی که در ارزیابی بخش غده ای، ضخامت مخاط و عضلات در هر سه گروه تجربی و ضخامت زیرمخاط در بخش غده ای و غیرغده ای در گروه تجربی (mg/kg 400 وزن بدن)، افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان دادند (P<0.05). علاوه بر این، عمق پیت ها افزایش معنی دار و فراوانی سلول های مرزنشین کاهش معنی داری در گروه های تجربی نسبت به گروه شاهد داشت (P<0.05).

بحث و نتیجه گیری: 

علی رغم اینکه آسپارتام با کاهش فراوانی سلول های مرزنشین تا حدودی می تواند نقش حفاظتی داشته باشد، اما آگاهی از اینکه این ماده ویژه با دوز بالاتر قادر است موجب تغییرات بافتی در لایه های مختلف معده گردد، نیز ضروری است و بهتر است با احتیاط بیشتری مصرف شود.