مولفه های سیاست اخلاقی در مدیران سیاسی؛ مطالعه موردی آیت الله مهدوی کنی در مواجهه با پنج گروه خاص

سیاست اخلاقی از مولفه هایی برخوردار است که در مدیران سیاسی یک نظام همچون جمهوری اسلامی ظهور و بروز دارد. چرا که سیاست، حوزه بسیار حساس و آفت خیزی است و امکان گرفتاری در دام های اخلاقی در آن به شدت محسوس است. آیت الله مهدوی کنی یکی از مدیرانی به شمار می رود که به مثابه یک عالم وارسته دینی، درجات اجتهاد را گذرانده و با ورود به سیاست، توانسته به درستی در این راه گام بردارد. هدف اصلی مقاله این است که مولفه های سیاست اخلاقی در نظر و عمل آیت الله مهدوی کنی در مواجهه با 5 گروه مخالفان، دوستان، دشمنان، خود و عموم مردم را به دست آورد.

روش شناسی پژوهش:

 نگارندگان با استفاده از روش تحلیل مضمون منابع موجود در مورد آیت الله مهدوی کنی تلاش کردند تا از رهرو این تحلیل ها، مولفه های سیاست اخلاقی آیت الله مهدوی کنی را در مواجهه با این پنج گروه استخراج کنند.

یافته ها: 

عبارتند از مولفه هایی همچون اولویت و منافع اسلام و نظام در همه حال، ولایتمداری، تکلیف گرایی، قانون مداری، شرع محوری، رعایت انصاف در موضع گیری های سیاسی، رعایت تقوا در موضع گیری های سیاسی، رعایت ادب در موضع گیری های سیاسی، نتیجه محوری در مسایل سیاسی و اجتماعی به جای نیت خوانی، وحدت روحانیت، مدارا کردن، انقلابی گری، عدم تمایل به پست و مقام، تفکر غیرجناحی، رعایت اخلاق در انتخابات ها، اخلاص، رعایت اعتدال و دوری از افراط و تفریط، جذب حداکثری، مردمی بودن و تمایل به گمنامی؛ همچنین هر کدام از این دلالت ها در گروه های 5 گانه در ذیل یک مفهوم قرار گرفته است که این مفاهیم عبارتند از حق مداری، ثبات و استمرار روحانیت، دین محوری، تکلیف گرایی، توصیه و نصیحت.

نتیجه گیری:

 آیت الله مهدوی کنی در طول دوران حیات خود مانند سیاستمداری حرکت نمودند که متناسب با چارچوب های اخلاقی عمل می کردند و هیچ گاه از این چارچوب ها در میدان سیاست عبور نکردند.