پژوهش های سنجه پذیر در باستانشناسی محیطی دوره پلیستوسن (تعاریف، کاربرد و ضرورت ها برای فلات ایران)

زمین به عنوان یک بستر، همواره در حال ذخیره کردن اطلاعات اقلیمی، انسانی و محیطی است و میتواند آینه تمام نمای روابط زیا و گیاه با محیط زیست باشد. رژیم غذایی، پوشش گیاهی، وضعیت اقلیم، دلایل انقراض موجودات زنده، مهاجرت و الگوهای استقراری انسان از آن دسته اطلاعاتی است که میتوان از بایگانی زمین برداشت کرد. بازیابی این اطلاعات همواره بخشی از دغدغه های پژوهش گران بوده است. اما آنچه مشخص است، این است که شرایط محیطی گذشته را نمیتوان تنها با تکیه بر یافته های فرهنگی در بافت باستان شناسی بازسازی کرد، بلکه این امر مستلزم ادغام طیف گستردهای از علوم است. نتیجه این ادغام، سر برآوردن شاخه هایی از علوم میان رشتهای همانند باستان شناسی محیطی است که هدف اصلی آن درک فرایندهای تعاملی بین انسان و محیط است. باستان شناسی، با پیشرفت علم و تخصص گرایی همواره با رویکردی نو و چالشهای نوینی مواجه است، ازاین رو بومیسازی تکنیک های باستانشناسی محیطی و بازنگری مبانی نظری و عملی باستان شناسی ایران، که به میزان زیادی در این زمینه با کاستی مواجه است امری الزامی به نظر میرسد. در این مقاله کوشیده ایم با روش کیفی و با رویکرد توصیفی به مرور، بخشی از آزمایشهای میان رشته ای  اهداف، کاربردها و کارکردها با ذکر مثالهایی مورد استفاده در باستان شناسی، مبتنی بر رهیافتهای باستان شناسی محیطی و به ویژه یکی از زیر شاخه- های آن یعنی باستان زمین شناسی، در اواخر دوره پلیستوسن بپردازیم و به نیازها و ضرورتهای این علوم میان- رشته ای اشاره نمایید.