مدل رابطه علی مولفه های خودکارآمدی هیجانی با اضطراب امتحان با نقش واسطه ای عاطفه مثبت و منفی در دانشجویان دختر و پسر

اضطراب امتحان یکی از متغیرهای جالب توجه پژوهشگران است که روی همه امورات تحصیلی تاثیرگذار است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه علی بین مولفه های خودکارآمدی هیجانی با اضطراب امتحان با میانجی گری عاطفه مثبت و منفی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز و مقایسه مدل در دو گروه دختر و پسر بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان کارشناسی مشغول به تحصیل در سال 1400-1399 بود که به روش تصادفی چندمرحله ای 300 دانشجو (190دختر و 110پسر) به عنوان نمونه از میان آن ها انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، عبارت بودند از خودکارآمدی هیجانی  ESES باورلی و همکاران (2008)، پرسش نامه اضطراب امتحان (FTA) فریدمن و بنداز-جاکوب (1997) و مقیاس عاطفه مثبت- منفی (PANAS) واتسون و همکاران (1998). ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد که خودکارآمدی هیجانی با اضطراب امتحان و عاطفه منفی همبستگی منفی دارد، اما همبستگی خودکارآمدی هیجانی با عاطفه منفی معنادار نبود. همچنین، همبستگی اضطراب امتحان با عاطفه مثبت و ابعاد خودکارآمدی هیجانی (شناخت، درک، تنظیم و تسهیل) مثبت و معنادار بود. نتایج غیرمستقیم نشان داد که خودکارآمدی هیجانی با آزمون اضطراب از طریق عاطفه مثبت و منفی در کل نمونه (دختر و پسر) معنادار است. اما رابطه غیرمستقیم خودکارآمدی هیجانی با اضطراب امتحان از طریق عاطفه منفی در دانش آموزان پسر معنی دار نبود. همچنین نتایج تحلیل مدل چند گروهی نشان داد که باوجود یکسان بودن نمودار مسیر دخترها و پسرها، از لحاظ ضرایب مسیر بین دو گروه تفاوت معنی دار وجود دارد.