چالش های مربوط به مواضع بینشی در همنوایی شبانه ارکستر چوب ها، معرفی به انضمام نمونه های متنی

جهت‌گیری‌های نوین در زبان‌شناسی تبیین‌گر، اهمیت خاصی برای مطالعه دیدگاه ها قایل است؛ زیرا این مطالعه نشان می‌دهد چگونه موضع‌گیری‌های چندسویه‌ انسان در مقابل جهان واقع به تولید بی‌نهایت معنا می‌‌انجامد؛ به همین ترتیب در تحلیل گفتمان، بررسی روابط جایگاهی بین دیدگاه های متفاوت اولویت خاصی دارد؛ زیرا امکان دریافت دقیق از پویایی ساخت معنا را برای خواننده فراهم می‌کند؛ با این وجود چنین پژوهش دشواری مستلزم مطالعه عمیق مواضع بینشی تعیین‌گر در ساخت معنایی دیدگاه هاست. در همین راستا، مقاله حاضر محورهای اصلی توپولوژی بینشی (راباتل، 2004)، یعنی هم‌دیدگاهی، فرادیدگاهی و فرودیدگاهی، را ازطریق بازنمایی درونی «من» در همنوایی شبانه ارکستر چوب‌ها (قاسمی، 1996) بررسی می‌کند. بریده‌های برگزیده از متن، گاه نشانگر استدلال‌گرایی (مستقیم یا غیر مستقیم) راوی در روابط خودگفتاری است و گاه هدف وی را در متقاعدسازی خواننده با تاثیرپذیری از استراتژی «منبع فکری پنهان» آشکار می‌کند. این مثال‌ها نشان می‌دهد که چگونه بازنمایی سرگردانی اندیشه‌ها در قالب گفتمان درونی به درک هرچه بهتر از سطوح نقش‌آفرینی منبع فکری در ساخت معنا می‌‌انجامد.