احراز سوء نیت مجرمانه در بستر علم به وقوع نتیجه

علم به وقوع نتیجه به معنای دانستن عرفی مرتکب به نتیجه رفتار ارتکابی خویش، یکی از ارکان متشکله عنصر معنوی در جرایم مقید محسوب می گردد. امری که در حقوق کیفری از آن به قصد غیرمستقیم یا تبعی یاد می شود، در حالی که نقش ماهوی و مستقل آن در عرض قصد نتیجه را نباید از نظر دور داشت. چنانکه در مواردی ممکن است که مرتکب عالم به وقوع نتیجه، فاقد قصد نتیجه باشد. همین امر تعیین معیاری برای احراز علم به وقوع نتیجه را با چالش جدی مواجه نموده و اهمیت بررسی آن در حقوق کیفری ایران را به امری ضروری تبدیل می سازد. بگونه ای که در مواردی تشخیص بین جرایم عمدی و غیرعمدی به سختی امکان پذیر است.تبیین مفهوم علم به وقوع نتیجه، رابطه آن با قصد نتیجه، نقش آن در حقوق کیفری و تعیین معیاری برای احراز آن، موضوع محوری این مقاله را تشکیل می دهد.