بازشناسی مکانیسم سیستم های الگوریتمیک در فرآیند طرح و ساختار معماری

ظهور نظریات و روش های رایانشی نوین برگرفته از سیستم‎های زیست‎شناختی، در طی چند دهه اخیر، تعمیق در اصول و قواعد فرآیند تولید فرم را امکان‎پذیر کرده است. فرآیند الگوبرداری و الگوسازی، امروزه فراتر از حوزه شکلی بوده و مجموع دانشی که در نحوه شکل گیری اجزاء زیستی وجود دارد به حوزه ارزشمند برای تولید الگو تبدیل شده است. چنین الگوبرداری نوینی از طبیعت، در مسیری تحت عنوان طراحی الگوریتمیک یعنی خدمت گرفتن رایانش به‎عنوان ساختار اصلی فعالیت های رایانه، از طریق الگوریتم ها و کد ها و برنامه‎ها، معادل آنچه در طبیعت به عنوان ژنوم شناخته شده است میسر می گردد. در این پژوهش، هدف عمده بر روی ارایه چارچوبی مشخص و روشی نظام‎مند از نقش سیستم‎های زایشی در تولید فرآیندی فرم معماری می‎باشد. برای این منظور با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به استناد تحقیقات کتابخانه‎ای، به مطالعه، دسته‎بندی و توصیف ویژگی‎ها و مکانیسم سیستم‎های زایشی و مقایسه توانمندی هریک از آن‎ها در تولید فرم پرداخته شده است. نتیجه اینکه سیستم‎های زایشی با الهام از اصول زیست‎شناختی شکل‎گیری پدیده‎ها، در مسیر الگوریتمیک، نقش عمده‎ای در تولید فرآیندی فرم معماری، می‎تواند داشته باشد.

اهداف پژوهش:

شناخت مکانیسم سیستم های الگوریتمیک در فرایند تولید فرم معماری.بررسی تولید فرایندی فرم معماری.

سوالات پژوهش:

برای تولید فرم در معماری چه فرایندی وجود دارد؟کدام مکانیسم سیستم های الگوریتمیک در فرایند تولید معماری نقش دارد؟