اثربخشی درمان شفقت به خود ذهن آگاهانه بر کیفیت خواب، نشخوار فکری و شفقت به خود افراد مبتلا به بیماری های قلبی- عروقی

بیماری های قلبی- عروقی، شایع ترین علت مرگ در دنیا هستند و مولفه های روانشناختی نقش مهمی در بیماری‏ های قلبی- عروقی دارند.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شفقت به خود ذهن آگاهانه بر کیفیت خواب، نشخوار فکری و شفقت به خود افراد مبتلا به بیماری های قلبی- عروقی انجام شد.

روش : 

روش مطالعه کارآزمایی بالینی همراه با گروه کنترل بود. جامعه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های امام علی (ع) و امام رضا (ع) کرمانشاه از آبان تا بهمن 1399 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و به صورت تصادفی 20 نفر در دو گروه گمارده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان شفقت به خود ذهن آگاهانه و گروه کنترل لوح فشرده و کتابچه ی راهنمای آموزش آرام سازی را دریافت کردند. شرکت کنندگان فرم جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه های کیفیت خواب، سبک پاسخ دهی نشخواری و شفقت به خود را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22، شاخص های توصیفی و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که براساس زمان (0/001≥P) و تفاوت بین گروهی (0/05>P) از نظر کیفیت خواب بین دوگروه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، براساس زمان، تعامل زمان با گروه و تفاوت بین گروهی از نظر نشخوار فکری و شفقت به خود بین گروه ها تفاوت معناداری وجود دارد (0/001≥P).

نتیجه گیری: 

براساس نتایج پژوهش حاضر این درمان بر علایم روانشناختی و علایم جسمی بیماران قلبی موثر بود؛ بنابراین، پیشنهاد می شود از این درمان برای بهبود کیفیت خواب، نشخوار فکری و شفقت به خود در بیماران قلبی- عروقی استفاده شود.