نمادهای مسیحی قدرت در شاهنشاهی زرتشتی

در میان مسیحیان سراسر خاور نزدیک و مدیترانه، ارتباط خاص خسرو دوم با مسیحیان و قدیسان مسیحی موجب مطرح شدن گزارش هایی درباره تغییر دین پنهانی وی شد، تا آنجا که حتی امپراتور روم در پندار تشکیل دولتی ایرانی مسیحی بود. از نظر زرتشتیان، احتمال وجود شاهنشاهی مسیحی، حتی به اندازه مقطعی کوتاه از تاریخ سلسله ساسانی، تصورناپذیر بود و استفاده خسرو دوم از نمادهای مسیحی به هیچ وجه موقعیت وی را به عنوان حاکمی ایدیال و ایرانی تضعیف نمی کرد. بنابراین، تناقض های آشکار سلطنت خسرو دوم نتیجه سوءتعبیرهای مسیحیان از اقدامات نمادین ایرانیان بود. شخص شاهنشاه که از قدیسان مسیحی درخواست دعا داشت، آنها را به همراهی با خود در سفرها و جنگ ها دعوت می کرد، صلیب راستین را ارج می نهاد، یهودیان را از اورشلیم اخراج، و تحقیق درباره مباحث اختلافی عقاید مسیحی را سازما ن دهی می کرد، به نظر می رسید به وضوح مسیحی است، اما زرتشتیان این درک منحصر به فرد و خاص از هویت دینی را در منافات با به دینی زرتشتی نمی دیدند. در مرام نامه به دینی پرسش اصلی این نبود که آیا کسی مانند شاهنشاه ایران می تواند در سنت های دین دیگری شرکت کند یا خیر، بلکه این بود که آیا چنین مشارکتی مخالف سنت های به دینی زرتشتی بود یا مکمل آن به شمار می آمد.