اثر تنش خشکی بر خصوصیات مورفولوژیک و بیوشیمیایی ژنوتیپ های سویا در کشت دوم

به منظور بررسی واکنش های مورفولوژیک و بیوشیمیایی گیاه سویا (Glysin max L.) به تنش خشکی در کشت دوم، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی لرستان در تابستان سال های 1396 و 1397 در دو محیط نرمال و تنش خشکی اجرا شد. در هر محیط 19 ژنوتیپ سویا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بررسی گردید. نتایج نشان داد که کلیه صفات به جز درجه حرارت برگ در اثر تنش خشکی کاهش یافتند. مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین درجه حرارت برگ از ژنوتیپ شماره 9 در محیط تنش و کمترین آن از ژنوتیپ های شماره 4 و 15 در محیط نرمال (به ترتیب 5/27 و 2/13 درجه سانتی گراد) حاصل شد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه در محیط نرمال از ژنوتیپ های شماره 7 و 19 (به ترتیب 4894 و 2120 کیلوگرم در هکتار) و در محیط تنش از ژنوتیپ های شماره 9 و 19 (به ترتیب 2873 و 275 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. نتایج خصوصیات بیوشیمیایی اندام هوایی نشان داد که میزان قندهای محلول غیر ساختاری و پرولین با اعمال تنش افزایش یافت و به ترتیب از 87/1 و 0028/0 در محیط نرمال به 77/3 و 0054/0 میلی گرم بر گرم وزن تازه در محیط تنش افزایش یافت. در میان ژنوتیپ ها بیشترین میزان پرولین اندام هوایی از ژنوتیپ شماره 4 و کمترین آن از ژنوتیپ شماره 1 (به-ترتیب 043/0 و 0377/0 میلی گرم بر گرم وزن تازه) حاصل شد. در مجموع، براساس میزان تولید دانه، ژنوتیپ شماره 7 برای شرایط نرمال و ژنوتیپ شماره 9 برای شرایط تنش در شرایط اقلیمی معتدل مانند خرم آباد قابل توصیه است.