واکاوی ادب فارسی و فرهنگ ایرانی در هند دوره اسلامی

روابط مبتنی بر حسن همسایگی و دوستی ایران با هند، پیوندی دیرینه است که شاید از هزاره دوم پیش از میالد؛ یعنی عصر هجرت اقوام آریایی آغاز شده باشد. این پیوند کهن پس از گسترش اسلام در هند از طریق عربان و ایرانیان مسلمان و به واسطه زبان فارسی، استوارتر شد. پیوند دوسویه و تاثیرپذیری هندیان از فرهنگ ایرانی اسالمی و نفوذ زبان فارسی در آن سرزمین نزدیک به هزار سال بهویژه در جایگاه زبان شریعت و فرهنگ در الیه های اجتماعی یا محاکم و دادگاه ها و دربارهای هند، بر امتیاز فرهنگ ایرانی در آن سامان افزود. با توجه به همین نکات، این مقاله پس از بررسی شهرت فرهنگ ایرانی و زبان و ادبیات فارسی در هند، به برخی از گوشه های ناشناخته موضوع گسترش زبان فارسی میان مسلمانان، بلکه نامسلمانان هند میپردازد و پیوندهای فراگیر ایرانیان و هندیان را نیز برمیرسد تا نشان دهد زبان سرمایه مشترک ادبی و فرهنگی و عامل نزدیکی و یگانگی و وسیله تفاهم و آشنایی ملتهای ایران و هند از دیرزمان بوده است.