بررسی مقایسه ای اثر بی دردی تجویز داخل نخاعی متوکلوپرامید و لیدوکائین در موش صحرایی

درد، احساس ناخوشایندی است که به منظور کاهش آن از دو روش دارویی و غیردارویی استفاده می شود. اثر ضددردی متوکلوپرامید در برخی مطالعات گزارش شده است. با توجه به این اثرات، هدف این پژوهش بررسی مقایسه ای اثر بی دردی تجویز داخل نخاعی متوکلوپرامید و لیدوکایین در موش صحرایی بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه از نوع مداخله‏ای- تجربی است. در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی نر استفاده شد، که در 5گروه شش تایی قرار گرفتند. گروه اول mg/kg 5/2، گروه دوم mg/kg 5 ،گروه سوم mg/kg 10 متوکلوپرامید نخاعی و گروه چهارم mg/kg 1 لیدوکایین دریافت کردند. به گروه پنجم (شاهد) تنها آب مقطر تزریق شد. آستانه ی درد با آزمون tail flick و شدت درد توسط آزمون فرمالین سنجیده شد. شدت کمی درد هر 5 دقیقه به مدت یک ساعت اندازه گیری شد. آنالیز آماری داده های مربوط به زمان شروع بی دردی و شدت درد با نرم افزار spss26 و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و کروسکال والیس انجام گرفت.

یافته ها: 

نتایج مطالعه نشان داد که آستانه درد در گروه دریافت کننده لیدوکایین از همه بیش‏تر بود (P=0/003). بین گروه شاهد و گروه دریافت کننده 2/5 میلی گرم متوکلوپرامید اختلاف معنی‏داری در شروع درد وجود نداشت (P=0/079). شدت کمی درد هر 5 دقیقه به مدت یک ساعت اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که شدت درد درگروه دریافت کننده لیدوکایین از سایر گروه‏ها کم‏تر بود و هم چنین شدت درد در گروه دریافت کننده 10 میلی گرم متوکلوپرامید در مقایسه با سایر گروه های دریافت کننده متوکلوپرامید کم‏تر بود (0/019 =P).

از نتایج این مطالعه چنین برداشت شد که داروی متوکلوپرامید در کاهش شدت درد بعد از عمل جراحی موثر است و هرچه دوز تزریق دارو افزایش پیدا کند، میزان تاثیر آن نیز بیش‏تر خواهد بود.