برساخت روابط خانوادگی در خانواده های نابارور

یکی از مسایل مهم جامعه نوین افزایش ناباروری است. فرایند درمان ناباروری چالش هایی را در روابط زوجین و نهاد خانواده ایجاد می کند. پژوهش حاضر درپی بررسی خانواده های ناباروری است که فرایند درمانی را سپری کرده اند. ازاین رو مواجهه روانی آنان را با مسیله باروری و همینطور تاثیرات فرایند درمانی بر روابط زوجین را به مداقه گذاشتیم. بنابراین با روش نظریه زمینه ای و رویکرد گلیزری در دو مرحله کدگذاری واقعی و نظری براساس یک الگوی نشانه مفهوم، روایت های 13 مصاحبه با زوجین ناباروری که بعد از فرایند درمانی صاحب فرزند شده بودند تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان از آن دارد که احساسات فردی و متقابل زوجین در مواجهه با ناباروری بیانگر حس فرد نابارور در قربانی کردن شریک زندگی خود، تفکر مشکل اشتراکی زوجین و همچنین حس قربانی شدن در کنار شریک زندگی نابارور است که مقوله محوری «آینه های مقابل و خود آینه سان» بیانگر تنوع این حالات روحی است. اما رابطه زوجین در فرایند درمان بیانگر روندی همسوتر مانند فرصت سازی تهدیدها، حفظ روال، کنترل اوضاع و اشاره مختصری به ضعف کنترل اوضاع است که «هم زیستی در شرایط بحران» بازگوی مقوله محوری آن است که درکل نشان از آن دارد که در شرایط بحران درمانی، هم زیستی مسالمت آمیز زوجین تداوم داشته است. درنهایت از بطن دو مقوله محوری اشاره شده مقوله هسته «برساخت روابط خانوادگی در خانواده های نابارور» برساخت شد. نتیجه اینکه زوجین بسته به ادارکات فردی و بازخوانی احساسات متقابل از شرایط ناباروری، یا دچار سردی عاطفی می شوند یا علاقه بیشتری به همسر پیدا می کنند.