مقایسه بازشناسی همخوان های انسدادی فارسی بین دهه های چهارم و پنجم زندگی

با توجه به بهبود شرایط زندگی در چند دهه اخیر، مسیله مهمی تحت عنوان کیفیت زندگی مطرح است. یکی از عواملمهم اثرگذار بر کیفیت زندگی، توانایی برقراری ارتباط با دیگران است. ارتباطات روزمره معمولا در حضور عوامل مداخل هگر مانند نویزصورت م یگیرد. ه مخوا نها در درک معنای کلمات نقش مهمی ایفا می کنند. باتوج هبه اینکه ه مخوا نهای انسدادی به واکه بعد از خودوابستگی دارند، به اثرات پوششی نویز آسی بپذیرتر هستند. پژوهش حاضر تاثیر سن، نسبت سیگنال به نویز و واکه همراه را بر بازشناسیه مخوان های انسدادی در حضور نویز همهمه بررسی کرد.

روش بررسی:

 مطالعه مقطعی حاضربر روی 60 فرد بالغ دارای شنوایی هنجار در دو محدوده سنی 30 تا 39 سال و 40 تا 49 سالاز بین نمون ه های دردسترس انجام شد. پس از انجام ارزیاب یهای شنوایی و گفتاری، بازشناسی ه مخوا نهای انسدادی در قالب هجایه مخوا ن واک ه ه مخوان و در حضور نویز همهمه در سه نسبت سیگنال به نویز در دو محدوده سنی یادشده مقایسه شد.

یافته ها :

مقایسه دو محدوده سنی در مورد امتیاز بازشناسی همخوانهای انسدادی در نسب تهایسیگنال به نویز صفر، 5- و 10 - معن اداربود. همچنین در مورد امتیاز بازشناسی همخوانهای انسدادی در حضور برخی از واکه ها در نسبتهای سیگنال به نویز صفر، 5- و 10 -بین دو محدوده سنی تفاوت معنادار دیده شد.

نتیجه گیری :

با افزایش سن، امتیاز بازشناسی ه مخوا نهای انسدادی در حضور نویز همهمه کاهش م ییابد. همچنین افزایش نویز سببکاهش امتیاز بازشناسی ه مخوا نهای انسدادی، مخصوصا همراه با برخی واک ه ها م یشود.