اثر انواع بی تحرکی بر طول تلومر و بیان ژن های TRF1 و TRF2 عضلات اسکلتی موش های نر نژاد C57BL/6

زمینه و هدف:

 هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر انواع ب یتحرکی بر سیستم تلومری عضلات اسکلتی موش بود.

روش بررسی:

 24 سر موش نر نژاد C57BL/6 به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل پایه n=6 ، کنترل n=6 HIIT ،n=6 وn=6 LIIT تقسیم شدند. گرو ه های تمرینی پروتکل ها را 5 جلسه در هفته به مدت 8 هفته اجرا کردند و سپس به مدت 4 هفته در شرایط بی تحرکی نگهداری شدند. اندازه گیری با استفاده از روش Real time-PCR صورت گرفت و داده های با استفاده از روش تحلیل واریانس دوراه ها رزیابی شدند.

یافته ها :

بین میزان بیان ژن TRF1 عضلات کندانقباض و تندانقباض 825 / P=0 ، نوع ب یتحرکی 062 / P=0 و نیز اثر متقابل نوع عضله ونوع بی تحرکی 408 / P=0 تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین میزان بیان ژن TRF2 عضلات کندانقباض و تندانقباض 073 / P=0 ، نوعب یتحرکی 309 / P=0 و نیز اثر متقابل نوع عضله و نوع ب یتحرکی 093 / P=0 تفاوت معناداری مشاهده نشد. به رای ناساس درمجموع، بین میزان طول تلومر عضلات کند انقباض و تندانقباض 763 / P=0 ، نوع بی تحرکی 053 / P=0 و نیز اثر متقابل نوع عضله و نوع ب یتحرکیP=0/651 تفاوت معناداری مشاهده نشد.

نتیجه گیری:

 اعمال انواع بی تحرکی اعم از ب یتحرکی متعاقب تمرینات پرشدت و کم شدت به  طور یکسان بر سیستم تلومری در عضلات اسکلتی در هر دو نوع عضله اثرگذار است. به نظر م یرسد اثر ب یتحرکی در افراد برخوردار از پیشینه تمرینات ورزشی با شد تهای مختلف،بر نوع بافت عضله اسکلتی اثر متفاوتی ایجاد نمی کند.