مقایسه ی پاسخ های تخمدانی در بیماران مبتلا به سرطان و گروه شاهد تحت درمان با لقاح آزمایشگاهی از سال 1399 تا 1400

 امروزه تمایل رو به رشدی برای جلوگیری از کاهش باروری در خانم‌های مبتلا به سرطان وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان پاسخ تخمدانی و نتایج (In vitro fertilisation)  IVFدر زنان نابارور مبتلا و غیرمبتلا به سرطان در دانشگاه‌های علوم پزشکی زاهدان و مشهد طراحی گردید.

شیوه‌ی مطالعه:

دو گروه بیمار مبتلا به سرطان (30 بیمار) و غیرمبتلا به سرطان (60 بیمار) مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا برای بیماران در روز 1 تا 3، 225 واحد (Follicular stimulating hormone) FSH شروع شد، پس از رسیدن فولیکول‌ها به 13-14 میلی‌متر آنتاگونیست ستروتاید شروع گردید، پس از مشاهده‌ی حداقل دو عدد فولیکول بزرگتر از 17 میلی‌متر، آمپول HCG تزریق شد. تخمک‌های متافاز 2 تحت میکرواینجکشن قرار گرفتند و سه روز بعد جنین‌ها از نظر کیفیت مورد ارزیابی قرار گرفته و فریز شدند. برای تمام بیماران پرسش‌نامه توسط محقق کامل گردید.

یافته‌ها:

 90 بیمار با میانگین سنی 5/30 ± 30/42 سال مورد بررسی قرار گرفتند. بیشترین بیماران در گروه مورد، دارای سرطان پستان (15/6 درصد) بودند. در این مطالعه متغیرهای سن، تعداد تخمک‌های M1، تعداد تخمک‌های M2، مدت تحریک تخمک‌گذاری، جنین با کیفیت B، تعداد تخمک پانکچر شده، در بین دو گروه معنی‌دار نبود. متغیرهایی مانند تعداد تخمک‌ها در مرحله‌ی (Germinal vesicule) GV، میانگین تعداد جنین فریز شده، تعداد جنین روز سوم با کیفیت A-C، میانگین تعداد جنین روز سوم بین دو گروه دارای تفاوت آماری معنی‌دار بودند.‌

نتیجه‌گیری:

 تحریک تخمدان‌ها می‌تواند شانس مناسبی برای بارداری در آینده ارایه دهد و زنان مبتلا به سرطان به تولید تخمک و جنین مشابه زنان بدون سرطان دست یافتند.