واکاوی جایگاه و اعتبار زیارتنامه امام رضا (ع)

زیارتنامه حضرت رضا (ع) که بین عوام مردم و خواص مشهور و در کتاب های حدیثی و معرفتی ذکر شده است، علاوه بر جایگاه خاص آن در ارتباط عاطفی بین امام و ماموم، به عنوان منبعی سرشار از آموزه های معرفتی در جنبه های گوناگون اعتقادی و اخلاقی شناخته می شود. اما با مراجعه به متون حدیثی ذکر کننده این زیارتنامه، در نگاه اول در موضوع ماثور بودن آن تردید می شود. با این وصف به لحاظ غیر فقهی بودن این حدیث (زیارتنامه)، به جایگاه و اعتبار حدیثی آن کمتر توجه شده است. ولی با توجه به قواعد حدیثی مانند برخی بررسی های سندی و رجالی، داب عالمان بر تسامح در ادله سنن، تاکید مولفان کتاب های زیارات بر استفاده از منابع معتبر، شهرت روایی و تلقی به قبول شدن طی قرون و بالاخره علو مضمون و قوت متن می توان بر اعتبار حدیثی این زیارتنامه و ماثور بودن آن دلیل اقامه کرد و با این اثبات عملا می توان بسیاری از زیارتنامه های اهل بیت: را نیز در عداد احادیث ماثور و مقبول قرار داد.