تابش های هسته ای و سرطان تیروئید؛ یک مطالعه نظام مند

رخداد فزاینده سرطان تیرویید در میان نجات یافتگان حملات اتمی در ژاپن، بارش های هسته ای ناشی از انفجار هسته ای در جزایر مارشال و حادثه نیروگاه هسته ای چرنوبیل نشان دهنده ارتباط قوی میان پرتوگیری هسته ای با رخداد سرطان تیرویید می باشد.

مواد و روش ها:

در جستجوهای نظامند با کلید واژگان سرطان تیرویید، پرتوگیری، سرطان پاپیلری تیرویید در بانک اطلاعاتی پزشکی کتابخانه ملی کنگره آمریکا PubMed، تعداد 1791 مقاله یافت گردید. پس از غربالگری عنوان ها،چکیده ها، 77 مقاله مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها:

دوره نهفته برای ابتلا به سرطان های تیرویید پس از پرتوگیری هسته ای، 5 تا 10 سال پس از مواجهه تا دهه ها بعد از آن می باشد. مهم ترین فاکتور خطر در ابتلا به سرطان تیرویید پس از پرتوگیری، دوز اشعه دریافت شده بوده است. رابطه قوی دوز - پاسخ بین دوز پرتوگیری و رخداد سرطان تیرویید گزارش شده است. (001/ 0>p). همچنین ارتباط قوی بین سن پرتوگیری با بروز سرطان تیرویید، در میان بازماندگان حوادث اتمی گزارش شده است. اگر چه میزان ابتلا در دخترها 3-2 برابر پسرها بوده است و در برخی مقالات نیز تایید شده است، اما در شماری از مطالعات پس از حادثه چرنوبیل هیچ گونه تاثیر جنسیت بر ابتلا مشاهده نشده است. میزان خطر ابتلا، در مناطق با کمبود ید، بالاتر تخمین زده شده است و شایع ترین روش پرتوگیری درونی، از راه جذب ایزوتوپ های رادیواکتیو ید و از طریق مصرف شیر آلوده بوده است. مکانسیم اصلی در پاتوژنز PTC ناشی از پرتوگیری، فعال شدن مسیر MAPK از طریق تغییرات ژنتیکی همچون بازآرایی های ژنی (همانند بازآرایی های خانواده RET، NTRK1) و یا جهش های نقطه ای (همانند جهش BRAF) می باشد. در میان انواع تغییرات ژنی در سرطان تیرویید ناشی از پرتوگیری، دو نوع آن، شامل بازآرایی RET/PTC3 و RET/PTC1 شایع تر می باشد. رفتار بالینی سرطان تیرویید پس از تابش های هسته ای، غیرمهاجم و مشابه پیش آگهی سرطان تیرویید اسپورادیک در سنین مشابه می باشد.

نتیجه گیری:

پرتوگیری هسته ای بویژه در سنین پایین (زیر 20 سالگی)، به شکلی وابسته به دوز، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با تولید رادیکال های آزاد اکسیژن منجر به القا تغییرات ژنی می شود که زمینه ساز رخداد فزاینده سرطان تیرویید پس از مواجهه با تابش های هسته ای می باشد. آمادگی مقابله با شرایط پرتوگیری هسته ای، نه تنها در موارد حوادث نیروگاه ها یا انفجار بمب های اتمی، بلکه در مورد سکونت در مجاورت ساختارهای صنعتی و تحقیقاتی هسته ای، مانند استفاده از فیلترهای تصفیه کننده در نیروگاه های هسته ای، شروع پروفیلاکسی با ید پایدار، تخلیه مناطق و محدودیت های دسترسی به منابع غذایی آلوده توصیه می شود.