استفاده از میکروارگانیزم ها در تعیین ارتباط افق مخزنی آسماری در میادین همجوار: مطالعه موردی در فروافتادگی دزفول جنوبی

پیجویی ژیومیکروبی هیدروکربن ، از جمله روش های ژیوشیمی سطحی غیر مستقیم بوده که بر اساس نشت هیدروکربن های گازی سبک از مخازن نفت و یا گاز به سطح زمین استوار است. در این روش از فراوانی باکتری های اکسیدکننده هیدروکربن در خاک های سطحی استفاده می شود. این باکتری ها از گازهای هیدروکربنی به عنوان تنها منبع غذایی خود استفاده کرده و در نتیجه فراوانی آنها در رسوبات نزدیک به سطح در بالای مخازن هیدروکربنی افزایش می یابد. شناسایی جمعیت های غیرعادی باکتری های اکسیدکننده بوتان در خاک های سطحی می تواند به ارزیابی چشم انداز اکتشاف هیدروکربن ها کمک نماید. مقاله پیش رو، به مطالعه ژیومیکروبی دو مورد از میادین فروافتادگی دزفول جنوبی برای بررسی چشم اندازهای اکتشاف هیدروکربنی و تعین ارتباط افق مخازن آسماری در آنها پرداخته است. در مطالعه حاضر 403 نمونه خاک سطحی از دو میدان مجاور برداشت شده و برای اندازه گیری میزان باکتری های اکسید کننده گاز بوتان تحت کشت میکروبی قرار گرفته اند. تعداد کلنی های باکتری‌ (Colony Forming Unit, CFU) مصرف کننده بوتان پس از کشت بین یک تا 507 cfu/gm شمارش شدند. نقشه های توزیع غلظت کلنی، ناهنجاری های متمایزی را در شرق و شمال شرق منطقه مورد مطالعه نشان می دهند. از آنجایی که غلظت کلنی ها در این ناهنجاری ها بالا و قابل توجه است، نشت از انباشته های هیدروکربنی سبک مخازن نفت و گاز به اثبات می رسد. ازطرف دیگر افق مخازن آسماری در میادین مورد مطالعه به دلیل عدم یکپارچگی ناهنجاری ها، با هم در ارتباط نبوده و به احتمال بسیار زیاد هیدروکربنهای به دام افتاده در آنها مشخصات فیزیکی و شیمیایی متفاوتی دارند.