مطالعه اپیدمیولوژی بیماری مشترک سل گاوی در استان خراسان رضوی طی سال های 1393-1396

گزارش های متعددی از ابتلای انسان به سل گاوی «مایکوباکتریوم بوویس» در دنیا وجود دارد. امکان انتقال مایکوباکتریوم بوویس به انسان از حیوانات وحشی و اهلی، استنشاق لاشه آلوده و خوردن محصولات لبنی غیر پاستوریزه وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع این بیماری زیونوزتیک در لاشه های کشتار شده گاو در استان خراسان رضوی طی سال های 1393- 1396 می باشد.

روش ها:

 شیوع سل گاوی در استان خراسان رضوی در طی سال های 1393-1396 به تفکیک هر ماه، از اندام های مختلف (ریه- سر-کبد- مزانتر- پیش کتفی- ضبط کامل) دام آلوده بر طبق فرم های موجود در کشتارگاه صنعتی مشهد مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت.

با توجه به داده های آماری از این سال ها ریه با 46 درصد بیشترین آلودگی و اندام پیش کتفی با 2 درصد کمترین آلودگی را داشته است. روند تغییرات آلودگی در طی چهار سال و به تفکیک هر ماه از نظم مشخصی پیروی نمی کند. بیشترین آلودگی در سال 1393 بوده و در سال 1396 شاهد یک سیر نزولی آلودگی بوده ایم.

نتیجه گیری:

 موارد آلودگی به سل گاوی در ایران روند کاهشی را طی سال های اخیر داشته است که این نشان دهنده وجود برنامه کنترلی سل گاوی و رعایت مسایل بهداشتی است.