ارزیابی کاربرد برخی مواد محرک رشد در کاهش مصرف کودهای فسفاته و بهبود عملکرد سیب زمینی

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی در جبران کاهش مصرف کودهای شیمیایی و نقش آنها در افزایش و حفظ عملکرد سیب زمینی این پروژه در شهرستان سراب اجرا شد. برای اجرای پروژه مزرعه ای انتخاب شد که فسفر آنها کمتر از 15 میلی گرم در کیلوگرم خاک باشد (در بیش از نصف مزارع منطقه، فسفر این وضعیت را دارد). در این تحقیق کاربرد کودهای شیمیایی به جز کود فسفاته و بذر مال بذور با سودوموناس حل کننده فسفات و باکتری های PGPR (ازتوباکتر، آزوسپریلوم و سودوموناس افزایش دهنده رشد) و مصرف 10 لیتر در هکتار اسید هیومیک در مرحله قبل و بعد از گلدهی با عرف زارع مقایسه شد. نتایج نشان داد که مصرف کودهای زیستی به روش بذرمال و کود آبیاری اسید هیومیک باعث افزایش عملکرد کل از 29000 کیلوگرم در هکتار در تیمار شاهد به 57000 کیلوگرم در تیمار کود زیستی (افزایش 96 درصدی عملکرد) شد. عملکرد قابل فروش هم با افزایش بیش از 100 درصدی از 24650 به 54150 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. مصرف کودهای زیستی باعث افزایش 18، 12 و 18 درصدی غلظت فسفر، آهن و روی برگ سیب زمینی گردید و تاثیری بر غلظت منگنز و مس برگ سیب زمینی نداشت. کاربرد فناوری کودهای زیستی در مزارع سیب زمینی به طور خالص، بازده اقتصادی زراعت سیب زمینی را به میزان 1806 میلیون ریال در هکتار افزایش داد و نسبت درآمد به هزینه کاربرد این روش نیز 63/3 است.