تحلیل برنامه ارتقا کمی و کیفی و بهره وری تولید سیب زمینی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

انتقال دانش و تجربه می تواند باعث بهبود عملکرد کمی و کیفی تولید و بهره وری در سطح کشور شود. دست یابی به اهداف توسعه ای کشور منوط به بررسی و ارزیابی مستمر برنامه های در دست اجرا می باشد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (تات) با سرمایه گذاری در تولید و نشر دانش در راستای افزایش ضریب نفوذ دانش در بخش کشاورزی، سالانه اقدام به جمع بندی یافته های پژوهشی در قالب یافته های قابل ترویج بخش کشاورزی و منابع طبیعی در محورهای مختلف می کند. یکی از این محورها، برنامه کمی و کیفی و بهره وری تولید سیب زمینی می باشد. در کتاب یافته های قابل ترویج در سال 1399، 15 یافته قابل ترویج در مورد سیب زمینی منتشر شده است. در این مطالعه با استفاده از روش تحلیل کیفی به بررسی و جمع بندی این یافته ها پرداخته شده است. طبق یافته های مورد مطالعه، خطر افت کمی، کیفی و بهره وری تولید سیب زمینی در مراحل قبل از کاشت و کاشت، داشت، برداشت و پس از برداشت وجود دارد. بیش ترین یافته قابل ترویج سیب زمینی به ترتیب با 5 مقوله به طور مشترک به مراحل قبل از کاشت و کاشت و داشت اختصاص یافته است. مرحله برداشت و پس از برداشت با دو مقوله در رتبه سوم قرار گرفته است. دو مقوله انبارمانی و بیماری، مواردی هستند که هم زمان در مراحل قبل از کاشت و کاشت و برداشت و پس از برداشت حایز اهمیت می باشند. به منظور ارزیابی کمی برنامه کمی، کیفی و بهره وری تولید سیب زمینی سازمان تات در سطح مزرعه، چک لیست (بازبینه) اولیه ای پیشنهاد شد. با استفاده از این چک لیست به عنوان نقطه شروع ارزیابی کمی برنامه و اصلاح مداوم آن، مدیریت چرخه بهره وری میسر شده و امکان آسیب شناسی بهتر برنامه ارتقای کمی و کیفی و بهره وری در مرحله اجرا فراهم خواهد شد.