مروری بر گزارشات موردی بیماری عفونی میاز انسانی در ایران از سال 1392 تا 1399با تاکید بر جنبه های اپیدمیولوژیک آن

هدف :

بیماری میاز در اثر تهاجم تخم و لارو دوبالان به بافت های زنده یا مرده میزبان ایجاد می شود. این مطالعه، مروری بر روند میاز انسانی در ایران در سال های 1392 تا 1399 و بررسی جنبه های اپیدمیولوژیک آن است.

روش ها :

اطلاعات این مطالعه مروری با جست وجو در پایگاه های گوگل اسکالر، مگ ایران، اسکوپوس، ایرانین ژورنال، پابمد، ایران مدکس، آی سی اس و سای ماگو با استفاده از کلید واژه های مرتبط در سایت مش جمع آوری شد. نقشه های پراکنش با نرم افزار Arc GIS نسخه 5/10 رسم شد.

یافته ها:

 تعداد 26 مورد میاز انسان از ایران، از سال 1392 تا شهریور 1399 منتشر شد که بیشترین موارد در سال 1394 با 5 مورد (26/9 درصد) بود. گروه سنی60< سال با 10 مورد (38/6 درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص داد. 50 درصد از بیماران مرد و 50 درصد زن بودند. 88/5 درصد، ساکن شهر و 11/5 درصد، ساکن روستا بودند. میاز دهانی با 6 مورد (23/1 درصد) و پس از آن میاز چشم و گوارشی هر کدام با 5 مورد (19/2 درصد) بیشترین نوع بودند. گونه های مگاسفالا اسکالاریس، سارکوفاگا فرتونی، استروس اوویس، لوسیلیا سریکاتا، کرایزومیا بزیانا، اریستالیس تنکس، لوسیلیا ایلوستریس، کالیفورا ویسینا، سارکوفاگا ارگیروستوما و 2 گونه شناسایی نشده از جنس های پسیکودا و سارکوفاگا عامل بیماری گزارش شدند. گونه های لوسیلیا سریکاتا و کرایزومیا بزیانا با 7 (26/9 درصد) و 5 (19/2 درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص دادند. میانگین تعداد لارو خارج شده از بیماران 5/4 ±21/5 محاسبه شد.

نتیجه گیری:

 میاز یک بیماری عفونی است. بنابراین مداخلات بهداشتی در قالب افزایش سطح آگاهی جامعه جهت پیشگیری از افزایش شیوع بیماری ضروری است.