تطبیق ماهیت و محدوده آزادی در اعلامیه های حقوق بشری با آموزه های قرآن

آزادی، از جمله ارزش هایی است که به عنوان یک حق عام برای همه انسان ها پذیرفته شده است. حق آزادی انسان در آموزه های اسالم امری مسلم است، اما مفهوم و محدوده آزادی از منظر مجامع قانونگذار انسانی با قرآن تفاوت هایی فاحش دارد که در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای به آن ها پرداخته می شود. بر اساس منابع مرتبط و با تحلیل اطلاعات، در اعلامیه جهانی حقوق بشرکه ماهیت انسانی دارد؛ به دلیل فردمحوری بودن و داشتن مبنای دنیایی و نیز عدم توان نویسندگان در نگاه همه جانبه به مجموع بشری از فرا زمانی و فرا مکانی، قوانین از جامعیت و تمامیت لازمه برخوردار نیستند. همچنین تنها عامل محدودکننده آن، قوانین و حقوق دیگران می باشد که فاقد پشتوانه قوی است، اما از نظر قرآن منشا قانو نگذاری و اعطای حق، خداست که آن ها را بر مبنای مصالح و مفاسد قرار داده است و در حقوق افراد، هم مصالح اجتماعی هم مصالح فردی برای رشد معنوی در نظر گرفته شده است؛ رابطه ای منطقی که تامین کننده حقوق انسانی در جنبه فردی و اجتماعی با پشتوانه اجرایی است.