بررسی شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در زنان ایرانی: یک مطالعه مرور سیستماتیک

خوددرمانی، یک نگرانی قابل توجه در سطح جهانی است. بررسی مصرف خودسرانه دارو در جمعیت زنان به دلیل واقع شدن در دوران های حساسی همچون بارداری و شیردهی بیش از پیش ضروری به نظر می رسد. مطالعه سیستماتیک حاضر با هدف بررسی شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در زنان ایرانی صورت گرفت.

روش کار: 

در این مطالعه جهت یافتن مقالات مرتبط، پایگاه های اطلاعاتی بین المللی pubmed، web of science، Scopus، science direct، google scholar، Cochran libraryو پایگاه های اطلاعاتی ملی همچون SID و magiran با استفاده از کلمات کلیدی شامل self-medication، epidemiology، Drug women، prevalence با عملگرهای بولین AND و OR بدون محدودیت زمانی و به زبان انگلیسی و فارسی مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت دو پژوهشگر به طور مستقل مقالات را جهت ارزیابی کیفیت (با استفاده از چک لیست NOS) و استخراج داده های اصلی آنها مورد بررسی قرار دادند.

13 مقاله با حجم نمونه کلی 5802 نفر مورد ارزیابی قرار گرفت. سال انتشار مقالات از 2008 تا 2020 بود و تمامی از نوع مطالعات مقطعی بودند. نتایج نشان داد که شیوع خوددرمانی در زنان ایرانی نسبتا بالا و حدود 15/49% می باشد و جزیی بودن مشکل و بیماری، اعتقاد به بی ضرر بودن خوددرمانی، مهم تلقی نکردن بیماری، تجربه قبلی بیماری و بالا بودن هزینه ویزیت پزشک، از مهم ترین دلایل خوددرمانی در زنان ایرانی هستند.

خوددرمانی در بین زنان از شیوع نسبتا بالایی برخوردار بوده و نیاز به مداخلات موثری برای کاهش و پیشگیری از خوددرمانی می باشد. ارایه اطلاعات مورد نیاز و افزایش آگاهی زنان در مورد عوارض ناشی از خوددرمانی نیز باید مورد توجه قرار گیرد.