بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عملکرد جنسی و کیفیت روابط زناشویی زنان مبتلا به اختلال میل/ برانگیختگی جنسی

اختلال میل/ برانگیختگی جنسی زنان، موجب بروز آسیب های هیجانی و روان شناختی و کاهش کیفیت و رضایت زناشویی و افزایش فرسودگی زناشویی می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شاخص عملکرد جنسی و کیفیت رابطه زناشویی زنان مبتلا به اختلال میل- برانگیختگی جنسی انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به اختلال میل برانگیختگی جنسی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال 1400-1399  بودند که از میان آنها تعداد 30 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه گمارش شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی های هر دوگروه در مرحله پیش آزمون با مقیاس های شاخص عملکرد جنسی زنان ایزودوری و همکاران (2006) وکیفیت روابط زوجین کوندی و همکاران (2016) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس گروه آزمایشی پژوهش طی دوماه تحت مداخله قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مداخله، اعضای هر دو گروه دوباره با ابزار پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS-23و روش های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره به همراه آزمون تقیبی LSD استفاده شد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی- رفتاری توانسته است میل جنسی (069/63 F=و 001/0  sig=)، برانگیختگی جنسی (439/51 F=و 001/0  sig=)، رضایت جنسی (07/7 F=و 014/0  sig=)، ارگاسم (18/32F= و 001/0  sig=) و کیفیت رابطه زناشویی (11/34 F=و 001/0  sig=) را بهبود بخشد.

با توجه به نتایج حاصله، می توان گفت که درمان شناختی رفتاری در تعدیل نشانگان این اختلال از اثربخشی لازم برخوردار است و می تواند به عنوان یک گزینه درمانی مناسب در کنار سایر الگوهای روان درمانی این اختلال مورد استفاده قرار گیرد.