بررسی چگونگی تاثیر تجربه بازدیدکننده مسجد جامع عتیق اصفهان به مثابه موزه معماری ایران در توسعه گردشگری معماری

جاذبه های معماری، به مثابه ذخایر ارزشمندی از فهم انسان از مکان، متنوع و گوناگون هستند که، با توجه به اقلیم، کارکرد و مواد و مصالح ساخته شده، جذابیت های فراوانی برای دیده شدن دارند. فهم تجربه ادراک شده بازدیدکنندگان فرایندی مهم در ادامه حیات جاذبه های معماری به منزله مقصد است. فهم این که مکان چگونه در بازدیدکنندگان و تجربه های آن ها تاثیر می گذارد بسیار ارزنده است؛ چراکه گردشگران و بازدیدکنندگان، با تحلیل تجربه خود، داوران نهایی قضاوت دیدار هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی چگونگی تاثیر تجربه بازدیدکننده در مسجد جامع عتیق اصفهان به مثابه موزه معماری اسلامی  - ایرانی در توسعه گردشگری معماری و همچنین شناسایی عوامل موثر در تجربه است. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق بازدیدکنندگان مسجد جامع عتیق اصفهان هستند. برای تعیین تعداد نمونه تحقیق، تعداد 217 نفر به روش تصادفی ساده و براساس جدول مورگان به دست آمد. جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسش نامه انجام و پایایی ابزار تحقیق با کسب آلفای 842/0 تایید شد. به منظور تحلیل داده ها، از آزمون هم بستگی اسپیرمن، رگرسیون و تحلیل عاملی در محیط نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج آزمون هم بستگی و رگرسیون نشان می دهد بین تجربه بازدیدکنندگان مسجد جامع عتیق و توسعه گردشگری معماری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و متغیر تجربه بازدیدکننده توسعه گردشگری معماری را پیش بینی می کند. همچنین، با استفاده از آزمون تحلیل عاملی، هشت عامل به منزله عوامل اثرگذار در تجربه بازدیدکننده و توسعه گردشگری معماری شناسایی شدند.