طراحی چارچوب برنامه درسی آموزش پرستاری مبتنی بر شبیه سازی

امروزه شبیه سازی در آموزش پرستاری یک جز ثابت در آماده سازی و ارتقای عملکرد بالینی پرستاران است و بخشی از برنامه درسی اکثر برنامه های کارشناسی است. پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی برنامه درسی مبتنی بر شبیه سازی در آموزش پرستاری براساس روش سنتز پژوهی اجرا شد.

روش ها:

 این پژوهش از نوع کیفی با هدف شناسایی عناصر و مولفه های برنامه درسی مبتنی بر شبیه سازی با استفاده از روش تحلیل محتوای جهت دار انجام شد. معیار ورود به مطالعه شامل کلیه پژوهش های علمی معتبر مرتبط با موضوع در بین سال های 2007 تا 2021 بود که با جستجوی منظم در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، ProQuest، ScienceDirect، Eric، Springer، CINAHL، تعداد 230 پژوهش شناسایی و تعداد 80 پژوهش برای بررسی نهایی انتخاب شد. برای جمع آوری، ثبت و گزارش اطلاعات اولیه پژوهش ها از فرم کاربرگ محقق ساخته استفاده شد. تحلیل یافته ها با استفاده از الگوی هفت مرحله ای تحلیل محتوای کیفی انجام شد. جهت اطمینان از نحوه کدگذاری از دو نفر ارزشیاب برای کدگذاری مجدد یافته ها استفاده و برای تایید پایایی فرمول ضریب کاپای کوهن بکار برده شد که در این پژوهش میزان توافق بین ارزیاب ها عدد 0/81 معادل 81 درصد بود.

یافته ها: 

براساس یافته ها، منطق برنامه درسی آموزش پرستاری مبتنی بر شبیه سازی شامل افزایش تفکر انتقادی، عزت نفس، شایستگی، همکاری تیمی و گروهی، خودکارآمدی، ایمنی بیمار و اهداف آن شامل ایجاد دانش بنیادی، کسب مهارت های تشخیصی، کمک به انتقال یادگیری، کاهش شکاف بین محیط های بالینی و کلاس های تیوری، کمک به افزایش جذابیت یادگیری بود که از طریق روش هایی هم چون ایفای نقش، یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر حل مساله قابل دستیابی است.

با توجه به نتایج حاصله، برنامه درسی مبتنی بر شبیه سازی می تواند خلاء بین نظریه و عمل در آموزش پرستاری را تکمیل کند.