موانع اجرای بودجه ریزی عملیاتی در دانشگاه های غیرانتفاعی مشهد

به کارگیری روش های بودجه ریزی بهینه به جهت تاثیر آن بر ابعاد مختلف اداره جوامع انسانی همواره مورد توجه بوده است. در ایران نیز از سال ها قبل با هدف مرتبط سازی مصارف بودجه با عملکرد سازمان، اصلاح نظام بودجه مورد عنایت قرار گرفته و در نتیجه آن بودجه ریزی عملیاتی توسط نهاد برنامه ریزی و بودجه کشور جایگزین روش های قبلی شده است. با این حال نظام بودجه ریزی بر مبنای عملکرد همواره با چالش هایی روبه رو بوده و هدف این پژوهش شناسایی موانع اجرای بودجه ریزی برمبنای عملکرد در موسسات آموزش عالی و دانشگاه های غیرانتفاعی مشهد تعیین شده است. موانع مذکور در چهار گروه اصلی انسانی، ساختاری، تکنولوژی و محیطی بررسی قرار گرفته و برای هر گروه نتایج بیان شده است. این تحقیق در سال 1399 انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها از طریق 2 پرسشنامه با هدف کابردی و ماهیت توصیفی- پیمایشی انجام شده که روایی آنها بر مبنای دیدگاه خبرگان اساتید و جهت پایایی مناسب پرسشنامه 2، براساس ضریب آلفای کرونباخ 90 درصد (90/0) ارزیابی شده و برای رسیدن به پایایی مطلوب پرسشنامه 1، داده ها در دو بخش آمار استنباطی و آمار توصیفی با روش TOPSIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان داده است که از بین چهار گروه اصلی مطرح شده، عامل مرتبط با شاخص روابط انسانی مهم ترین مانع در اجرای بودجه ریزی عملیاتی در دانشگاه ها مورد مطالعه است.