نقد دیدگاه نورمن ملکوم در مسئله ارتباط ایمان و تعقل
مفهوم ایمان و تعقل و نحوه ارتباط آن دو از مباحث مناقشهآمیزی است که بشریت از دیرباز با آن روبرو بوده است. نورمن ملکوم، فیلسوف امریکایی و از نامدارترین شاگردان و شارحان ویتگنشتاین، در موضوع ایمان و تعقل و نحوه ارتباط بین آن دو با اتکا به افکار ویتگنشتاین متاخر، همچون بازی زبانی، نحوه حیات و... بیان و تقریری منحصربهخود دارد. ملکوم قصد دارد با ارایه شباهتهایی میان فهم فلسفی و خصایص تفکر دینی ویتگنشتاین ربطی وثیق بین ایمان و تعقل پیدا کند. ملکوم انواع تناسب و شباهت میان ایمان و تعقل را تحت عناوینی مانند پایانپذیری توضیح، حیرت دینی، رفع خطا و مرض، اعتقاد به تقدم عمل و بیدلیلی باور مورد بررسی و تبیین قرار داده که اینها او را به این واقعیت رهنمون میسازد که سرچشمه ایمان و استدلالورزی یک چیز است و به عبارت دیگر این دو در بنیادی بیبنیاد به هم مرتبط میشوند. در این مقاله سعی شده است تا در مسیر حصول و دستیابی به فهم صحیح و درست اندیشههای ملکوم در باب نحوه ارتباط بین ایمان و تعقل، ضمن استناد به آثار وی، با روش توصیفی-تحلیلی و به صورت نظاممند، نظرات و نقدهای منتقدان ملکوم همچون پیتر وینچ وکای نیلسن به صورت دقیق ارایه شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.