نقد و تحلیل سنت نوشتاری زنانه در چهار رمان زنانه الجزایری بر نظریه الین شوالتر

الین شوالتر، نظریه پرداز فمینیست آمریکایی، با ارایه نظریه «نقد وضعی زنان» و با تکیه بر مدلی تکرارشونده در خرده فرهنگ های (1) ادبی، لزوم بررسی آثار داستانی نویسندگان زن هر کشور را در تایید این نظریه مطرح می کند؛ بدین شکل که نوشتار زنان، با گذر از دو مرحله تقلید (مرحله زنانه) و اعتراض به هنجارهای مسلط (مرحله فمینیستی)، در نهایت به مرحله سوم یعنی دست یابی به هویت فردی (مرحله مونث) می رسد. پژوهش حاضر بر این است تا با بهره گیری از روش تحلیل محتوای کیفی وبا تکیه بر مراحل سه گانه مطرح شده، به بررسی چهار اثر داستانی از نویسندگان زن الجزایری بپردازد و بتواند سیر تحول تقلید زنانه نویسندگان زن الجزایری به اعتراض و شورشی آگاهانه و در نهایت نایل آمدن به خودآگاهی، همچنین میزان موفقیت آنان را در انعکاس صدای زنان در رمان نشان دهد. در نهایت می توان، نمود الگوی نظریه شوالتر را به صورت مشترک و هم زمان، در آثار مورد بررسی مشاهده کرد که علت این امر، تاخیر فعالیت زن الجزایری در حیطه نویسندگی است؛ با ذکر این مهم که تنها احلام مستغانمی در رمان «الاسود یلیق بک» موفق شد فاتحانه به مرحله سوم ورود کند. بدین شکل، این اثر به عنوان سرآغازی از سنت نوشتاری مونث برای دیگر نویسندگان زن به شمار می رود تا خودآگاهی زنانه را در نوشتار زنانه متجلی سازند. به طور کلی با توجه به اینکه هر کدام از این آثار یک سنت مشخصی هستند. با توجه به شرایط مستعد اجتماعی حاکم این نویسندگان جز به ندرت نتوانسته اند وارد مرحله خودآگاهی شوند و بیشتر با مولفه های مراحل اول و دوم در تعامل بودند.