واکاوی ساحت های وجودی پست مدرن در نمایشنامه «ابن الرومی فی مدن الصفیح» اثر عبدالکریم برشید

فراداستان از برجسته ترین اشکال ادبی در ادبیات پست مدرن محسوب می شود. در این میان ویژگی وجودشناسی در فراداستان این امکان را فراهم می آورد تا به مسایل فلسفی-وجودی با رویکردی پسامدرن و بدون نظم در طرح افکار نویسنده نگریسته شود و ارتباط تنگاتنگی با ویژگی هایی همچون عدم قطعیت، تصنع گرایی، تشویش زمانی و ورود نویسنده به متن به عنوان مرکز اصلی تشویش وجودی در داستان، برقرار گردد. این پژوهش بر آن است تا مشخصه فراداستانی وجودشناسی را در نمایشنامه پسامدرن «ابن الرومی فی مدن الصفیح» اثر عبدالکریم برشید، مورد واکاوی قرار دهد. لذا با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ گویی به این پرسش است که چگونه مرزهای وجودی در نمایشنامه «ابن الرومی فی مدن الصفیح» تحت تاثیر پسامدرنیسم قرار گرفته اند؟ رهیافت اولیه تحقیق نشان می دهد عبدالکریم برشید بیش ترین تاثیر را در آرای وجودی متن داشته و توانسته مرزهای وجودی را گاهی با دید دانای کل تغییر دهد. عدم قطعیت و تشویش زمانی نیز در مرز بین هستی و نیستی بسیار نقش داشته اند تا جایی که تاریخ نگاری نویسنده با شخصیت های درونی متن به تشویش و شکست زمانی نیز منجر گشته است. همچنین، بیان واضح نویسنده از طریق یک متن ساختگی منجر به قرار دادن خواننده بین دو مرز واقع و خیال شده و مرزهای وجودی نیز باری دیگر برهم خورده اند.