اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب آوری ، خودکارآمدی و خودارزشمندسازی زنان خانه دار شهر کرج

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، خودکارآمدی و خود ارزشمند سازی زنان خانه‌دار شهر کرج بود. پژوهش حاضر، ازجمله طرح‌های نیمه آزمایشی، به‌صورت پیش‌آزمون پس‌آزمون بود که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه زنان خانه‌دار مراجعه‌کننده به مرکز روان‌شناختی رازی بودند که تعداد آن‌ها برابر با 400 نفر بود و تعیین حجم نمونه به‌صورت تصادفی انتخاب و از بین آن‌ها 30 زن خانه‌دار گزینش شدند و در هر دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردید، ابزار گردآوری داده‌ها در این تحقیق سه پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری (CD-RISC) (2003)، خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه استاندارد وابستگی‌های ارزش خود کراکر و همکاران 2003 و آموزش شناختی رفتاری استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم‌افزار SPSS-21 انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه‌ها استفاده گردید. نتایج حاکی از تاثیر آموزش شناخت درمانی بر تاب آوری (F=15.30 و P<0.05) و خودکارآمدی (F=21.20 و P<0.05) و خودارزشمندسازی (F=12.45 و P<0.05) می‌باشد. نتایج نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، خودکارآمدی و خود ارزشمندی زنان خانه‌دار شهر کرج اثربخش است؛ که با توجه به‌شدت اثر، آموزش شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان خانه‌دار تاثیر بیشتری دارد.