بررسی رابطه ابعاد توسعه گردشگری روستایی بر کیفیت رفاه اجتماعی ساکنین روستاهای شهرستان کوهرنگ

امروزه صنعت گردشگری به عنوان گسترده ترین صنعت خدماتی دنیا جایگاه ویژه ای دارد و نقش مهمی را در بهبود ساختار اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی کشورها ایفا می کند. بررسی متون توسعه نشان میدهد  که بهبود رفاه اجتماعی روستایی تابعی از پدیده های مختلف است که از جمله آنها می توان به فعالیت گردشگری اشاره کرد. نوشتار حاضر سعی در بررسی رابطه ابعاد توسعه گردشگری روستایی بر کیفیت رفاه اجتماعی ساکنین روستاهای شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری دارد. روش تحقیق توصیفی و از نوع علی مقایسه ای است و دارای حجم نمونه 616 نفر میباشد که با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. اعتبار سازه ای پرسشنامه با روش تحلیل عاملی و آزمون KMO و پایای آن با آزمون آلفای کرونباخ (72/0) انجام گرفته است. فرآیند محاسبات در این مقاله بر اساس روش معادله ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS انجام شده است. نتایج نشان داد بین ابعاد توسعه گردشگری و رفاه اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد و مقادیر رگرسیونی مدل ساختاری حاکی از آن است که بعد عملکردی توسعه گردشگری روستایی دارای بیشترین اثر (64/0= ß)  و  بعد خدماتی (07/0= ß)  دارای کمترین اثر بر رفاه اجتماعی است.