تاثیر توام تمرین استقامتی و MitoQ بر بیان ژن های PGC-1α، ERR-α، MCAD و CPT-1α در عضله اسکلتی رت های نر

گیرنده وابسته استروژنی آلفا (ERR-α)  و PGC-1α، فاکتورهای مهم درگیر در تنظیم هموستاز انرژی سلولی به شمار می آیند. هدف از مطالعه حاضر بررسی بیان ژن های PGC-1α وERR-α  متعاقب 6 هفته تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل MitoQ در عضله اسکلتی رت های نر نژاد ویستار و تعیین نقش آن ها با شاخص های متابولیسم لیپید در حضور مصرف مکمل MitoQ بود.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه که به روش تجربی انجام شد، تعداد 32 سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه با تعداد مساوی (8n=) شامل گروه کنترل، تمرین استقامتی، مکمل MitoQ و گروه تمرین استقامتی + مکمل MitoQ تقسیم شدند. تمرین استقامتی دویدن به مدت 6 هفته (پنج جلسه در هر هفته)، اعمال شد. از تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه گروه ها استفاده شد.

یافته ها: 

بیان ژن های ERR-α (0/002=P)،  PGC-1α(0/000=P)، MCAD (0/041=P) و CPT-1b (0/521=P) در گروه های تمرین استقامتی به طور معنی داری از گروه کنترل بیش تر بود. بیان ژن  ERR-α (0/036=P) و CPT-1b (0/000=P) در گروه مصرف مکمل نسبت به گروه کنترل نیز به طور معنی داری افزایش داشت. هم چنین بیان PGC-1α در گروه تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل نسبت به تمرین استقامتی کاهش داشت (0/000=P).

تمرین استقامتی موجب افزایش بیان ژن های ERR-α و PGC-1α می شود که با افزایش بیان ژن های درگیر در متابولیسم لیپید همراه است. با وجود افزایش در بیان ERR-α و CPT-1b متعاقب مصرف مکمل آنتی اکسیدانی MitoQ، اثر این مکمل به اثر تمرین استقامتی قابل اضافه شدن نبود که موکد واسطه گری اثر تمرین برمتابولیسم لیپید از طریق رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می باشد.