ارزیابی حساسیت ضدقارچی مشتقات 3، 4-دی-هیدروپیریمیدین-1-(H2)-ال-H1- پیرول بر روی ایزوله های بالینی کاندیدا

با توجه به گسترش مقاومت های دارویی به آزول در میان گونه های کاندیدا یافتن ترکیبات جدید موثر در شرایط آزمایشگاه مانند مشتقات 3،4-دی-هیدروپیریمیدین حایز اهمیت می باشد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی حساسیت ضدقارچی مشتقات 3،4-دی-هیدروپیریمیدین-1-(H2)-ال-H1- پیرول بر روی ایزوله های بالینی کاندیدا می باشد.

مواد و روش ها:

 حساسیت دارویی 102 ایزوله کاندیدا با منشا اتومایکوزیس نسبت به مشتقات دی- هیدروپیریمیدین و داروی ایتراکونازول به روش میکرودایلوشن براث و بر اساس دستورالعمل CLSI-M27S4 ارزیابی شد. دامنه رقت دارویی ترکیبات و داروی ضدقارچ 16-0/016 میکروگرم/ میلی لیتر بود. غلظتی از ترکیبات که حداقل 50 درصد مهار رشد نسبت به گروه کنترل مثبت مشاهد شد به عنوان MIC (حداقل غلظت مهاری رشد) در نظر گرفته شد. آنالیز آماری با نرم افزار20 SPSS انجام شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد مشتقات 3،4-دی- هیدروپیریمیدین-1-(H1)-ال-H2- پیرول، دارای MIC بیش تری نسبت به داروی ایتراکونازول علیه گونه های کاندیدا هستند. هم چنین در مقایسه مقادیر MIC های مشتقات 3، 4-دی-هیدروپیریمیدین با یکدیگر (P1-P4)، مشتقات P1 مقادیر MIC پایین تری نسبت به سه مشتق دیگر داشت و تقریبا تمامی ترکیبات علیه کاندیدا آلبیکنس کارایی بیش تری را نسبت به گونه های دیگر کاندیدا از خود نشان دادند .

با وجود این که اثرات ضد قارچی مشتقات 3، 4-دی-هیدروپیریمیدین-1-(H2)-ال-H1- پیرول علیه گونه های کاندیدا در مقایسه با داروی ضدقارچی ایتراکونازل به طور معناداری کم تر بود ولی می توان با ایجاد تغییرات ساختاری در این ترکیبات، اثرات ضدقارچی آن ها را افزایش داد.