بررسی رابطه ناحیه آسیب مغزی با زبانپریشی روان و ناروان

آفازی (زبان پریشی) رایج ترین اختلال ارتباطی ناشی از سکته مغزی است، که می تواند بر عملکردهای زبانی شامل خواندن، نوشتن، درک شنیداری و بیان شفاهی اثرگذار باشد. آفازی براساس شدت روانی برونداد گفتاری، خطاهای گرامری، درک شنیداری، لحن گفتار و جایگاه آسیب به دو دسته روان (زبان پریشی ورنیکه، ترانس کورتیکال حسی، انتقالی و آنومی) و ناروان (زبان پریشی بروکا، گلوبال، ترانس کورتیکال حرکتی و ترانس کورتیکال آمیخته) تقسیم می شود. درنتیجه انواع آفازی بستگی به ناحیه آسیب مغزی دارد. در این مطالعه ارتباط آفازی روان و ناروان با ناحیه آسیب مغزی در بیماران دچار سکته مغزی بستری شده در بیمارستان‎های تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1397 بررسی شد.

مواد و روش ها: 

در مطالعه مقطعی حاضر، تشخیص و نوع زبان پریشی با اجرای آزمون زبان پریشی نسخه فارسی بررسی شد و ناحیه آسیب مغزی باتوجه به تصاویر MRI و سی تی اسکن توسط متخصص مغز و اعصاب مشخص شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS26 توصیف شدند.

یافته ها: 

از میان 123 نمونه تحت مطالعه 70 بیمار (56/9 درصد) با میانگین سنی 68/16 سال و توزیع جنسیتی 41 مرد و 29 زن دچار آفازی بودند. لوب های فرونتال (25/7 درصد) و تمپورال (25/7 درصد) شایع ترین نواحی آسیب دیده مغزی بودند.

آسیب لوب فرونتال و نواحی اطراف آن با بروز زبان پریشی ناروان و آسیب لوب تمپورال و نواحی اطراف آن با بروز زبان پریشی روان مرتبط است.