تاثیر عمل جراحی گوش میانی در سطح شنوایی حسی عصبی بیماران مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی

با توجه به اینکه جراحی گوش میانی ممکن است باعث آسیب شنوایی از نوع حسی عصبی بشود، این بررسی به منظور تعیین سطح شنوایی حسی عصبی پس از اعمال جراحی گوش میانی در مرکز آموزشی درمانی آیت الله کاشانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 82-1381 انجام شد.
روش مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد بود.90 نفر از بیماران با عفونت مزمن گوش میانی که در بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان جهت ماستوئیدکتومی و تمپانوپلاستی بستری شده بودند، نمونه های مطالعه را تشکیل دادند. قبل و 14-10 روز پس از جراحی گوش میانی تست شنوایی هدایت استخوانی در فرکانس های 250 تا 4000 هرتز از گوش متبلا به عفونت مزمن به عمل آمد. تست های شنوایی در یک مرکز و توسط دستگاه AMPLID319 صورت گرفت. متغیرهای دیگر مثل سن، جنس، نوع جراحی، تشخیص ضایعه گوش میانی و مدت دریل نیز مورد بررسی قرار گرفت. سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، ضریب همبستگی) و آمار تحلیلی (تی زوج و آزمون کای دو) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
سن افراد تحت مطالعه 74 /10± 17/ 25 سال بود، 3/53 درصد آن ها زن و بقیه مرد بودند.5/36 درصد خانه دار بودند. 3/33درصد افراد تحت عمل جراحی ماستوئیدکتومی و تمپانوپلاستی چپ و 6/25درصد تحت عمل ماستوئیدکتومی و تمپانوپلاستی راست قرار گرفتند. بیشترین درصد تشخیص بیماری گوش میانی، کلستاتوم (8/37%)بود. مدت دریل 51/16± 19/31 دقیقه بود. میانگین سطح شنوایی قبل و بعد از عمل جراحی در فرکانس های مختلف به جز فرکانس 250 هرتز(p<0.04)، تفاوت معنادار آماری نداشت. بین مدت دریل و تشخیص بیماری گوش میانی تفاوت معنادار آماری مشاهده نگردید. بحث: تغییر سطح شنوایی قبل و بعد از عمل جراحی گوش میانی در بیماران مورد مطالعه مشاهده نشد. به نظر می رسد که در اعمال جراحی گوش میانی، در صورت رعایت اصول اولیه جراحی گوش، آسیب بیشتری به شنوایی حسی عصبی بیمار وارد نمی آید و در این خصوص نباید واهمه ای وجود داشته باشد.