اثربخشی معنوی درمان استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر افکار منفی خودآیند و تحریک پذیری در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر تعیین «اثربخشی درمان استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر افکار منفی خودآیند و تحریک پذیری در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی» بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری 3 ماهه بوده است.

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مراجعین مبتلا به اضطراب اجتماعی و حدود 300 نفر بودند که در شش ماه اول سال 1400 به مراکز مشاوره ای مسیح، بهروان و پناه واقع در شهرستان های اهواز و ایذه مراجعه کرده و برای درمان گروهی ارجاع داده شدند. از این میان نمونه مورد بررسی بر اساس پژوهش های قبلی به شیوه نمونه گیری در دسترس40 فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش (20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه گواه) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودآیند منفی هولون و کندال (1980) و پرسشنامه تحریک پذیری کریک، هیتان، مارکووا و برییوس (2006) می باشد. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری (MANCOVA) استفاده شد.

بر اساس مقایسه پیش آزمون و پس آزمون دوگروه یافته ها نشان داد که درمان استرس مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر معناداری بر افکار منفی خودآیند و تحریک پذیری در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی با P≤0/05 دارد و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود.

نتیجه گیری:

 نتیجه می گیریم که عامل درمان باعث ایجاد این تفاوت شده و به عبارتی درمان استرس مبتنی بر ذهن آگاهی باعث بهبود افکار منفی خودآیند و تحریک پذیری شده است.