مدل ساختاری اوقات فراغت توانمندمحور و تعارض کار- خانواده با میانجی گری تنظیم هیجانی پرستاران زن

پرستاران زن به دلیل مشکلات فراوان مربوط به کار گاهی دچار تعارض کار- خانواده می شوند. در نتیجه، هدف این پژوهش ارزیابی مدل ساختاری اوقات فراغت توانمندمحور و تعارض کار- خانواده با میانجی گری تنظیم هیجانی پرستاران زن بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران زن بیمارستان های منطقه 2 شهر تهران در سال 1400 بودند. حجم نمونه 210 نفر تعیین که این تعداد با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های اوقات فراغت توانمندمحور (پترسون و سلیگمن، 2004)، تعارض کار- خانواده (کارلسون و همکاران، 2000) و تنظیم هیجان (گراس و جان، 2003) بودند. داده ها با روش تحلیل مسیر در نرم افزار لیزرل تحلیل شدند.

یافته ها:

 یافته ها نشان داد که اوقات فراغت مبتنی بر خرد بر تعارض کار- خانواده، اوقات فراغت مبتنی بر تعالی بر بازداری هیجانی و بازداری هیجانی بر تعارض کار- خانواده در پرستاران زن اثر مستقیم و معنادار داشت (05/0>P)، اما اوقات فراغت مبتنی بر خرد بر بازداری هیجانی و اوقات فراغت مبتنی بر تعالی بر تعارض کار- خانواده در آنان اثر مستقیم و معنادار نداشت (05/0>P). همچنین، اوقات فراغت مبتنی بر خرد و اوقات فراغت مبتنی بر تعالی با میانجی بازداری هیجانی بر تعارض کار- خانواده در پرستاران زن اثر غیرمستقیم و معنادار داشتند (05/0>P).

نتیجه گیری: 

با توجه به یافته ها، برای کاهش تعارض کار- خانواده می توان زمینه را برای افزایش اوقات فراغت مبتنی بر خرد و اوقات فراغت مبتنی بر تعالی و کاهش بازداری هیجانی در پرستاران زن فراهم کرد.