پیشرانی پایداری سلامت در تحقق عدالت اجتماعی در گام دوم انقلاب با تاکید بر کارکرد سیاست گذاری

سلامت، جزیی ضروری از توانمندی های انسان است که برای پیشرفت به آن نیاز دارد و بدین منظور، کشورهای مختلف با استفاده از نظام های سلامت خود به دنبال تامین سلامت و پاسخگویی به انتظارات مردم در تمامی زمینه های مرتبط با فراهم سازی خدمات بهداشتی و درمانی هستند. سیاست گذاری سلامت به عنوان یکی از ابعاد سیاست گذاری اجتماعی محسوب می شود که دولت ها جهت تحقق عدالت اجتماعی به آن توجه می نمایند. این مقاله ضمن توجه به اهداف گام دوم انقلاب اسلامی در ارتباط با تحقق عدالت اجتماعی، نقش اصل پایداری در سیاست گذاری سلامت از طریق ارزیابی تجربه طرح تحول سلامت بررسی شده است.

این مطالعه با رویکرد کیفی انجام شده است. داده ها از طریق مصاحبه با سیاست گذاران، بررسی مستندات سیاستی و تحلیل تجارب سایر کشورها جمع آوری گردیده است و با استفاده از روش تحلیل چارچوبی، تجزیه وتحلیل شده است.

یافته ها: 

در بعد تامین مالی سلامت، توجه به تعادل منابع و مصارف به عنوان عامل حیاتی در تحقق پایداری تلقی می شود که پیامدهای آن عدالت در توزیع منابع بین ارایه کنندگان خدمات سلامت و ایجاد عدالت در دسترسی و بهره مندی مردم از خدمات بهداشتی و درمانی خواهد بود. بر این اساس پایداری در سیاست گذاری سلامت به عنوان پیشرانی جهت تحقق اهداف گام دوم انقلاب اسلامی در بعد عدالت اجتماعی محسوب می گردد.

نتیجه گیری:

 به منظور تحقق همه جانبه عدالت در گام دوم انقلاب اسلامی و با توجه به اینکه پایداری به عنوان یکی از پیش نیازها و زیرساخت تحقق عدالت اجتماعی محسوب می گردد، دولت ها موظف هستند به گونه ای به طراحی، تدوین و اجرای سیاست های حوزه سلامت بپردازند که موجب تامین پایداری در نظام سلامت کشور گردد.