عوامل موثر بر ابعاد تبعیت از درمان و همبستگی ان با سطح هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده شهر آران و بیدگل در سال 1400 -1399

برای دست یابی به کنترل قند خون در دیابت از هموگلوبین گلیکوزیله استفاده می شود و تبعیت از درمان میزان انجام رفتار درمانی فرد است. این مطالعه با هدف تعیین عومل موثر بر ابعاد تبعیت از درمان و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی آران و بیدگل در سال1400-1399  انجام شد.

این یک مطالعه توصیفی- تحلیلی در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده و مراجعه کننده به درمانگاه های بهداشت شهر آران و بیدگل در سال 1400 -1399 بود. از پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو و جدیدترین میزان HbA1c موجود درپرونده بیمار طی سه ماه اخیر استفاده شد. پرسشنامه توسط شرکت کننده و در افراد کم سواد با مصاحبه تکمیل گردید. از آزمون رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

میانگین سنی شرکت کنندگان 75/10±04/60  و میانگین مدت درمان 81/6±46/9  سال بود. تعداد زنان 258 (67 درصد) ، افراد متاهل 302(4/78 درصد) ، شاغل 234 (8/60 درصد)، مبتلا به دیابت نوع2 381(99درصد) نفر از جمعیت مورد مطالعه بود. طبق آزمون رگرسیون چندگانه بازای هر واحد افزایش مشارکت در درمان 088/0، تلفیق 038/0 و چسبیدن به درمان 156/0، از مقدار هموگلوبین گلیکوزیله کاسته می شود. همچنین بازای هر واحدافزایش تعهد به درمان 056/0 و هر واحد تدبیر در اجرا 089/0 بر مقدار هموگلوبین گلیکوزیله افزوده می شود. مقدار R2 برابر 0.683 و مقدار P<0.001 بود.

میزان هموگلوبین گلیکوزیله با میزان تبعیت از درمان همبستگی منفی و معنادار دارد. با توجه به بهبود سطح هموگلوبین گلیکوزیله در اثر تبعیت بهتر از درمان مداخلات ارتقایی برای افزایش تبعیت از درمان در این بیماران پیشنهاد می شود.