چند واژه پهلوی (بررسی چهار واژه از سه متن پهلوی)

متون فارسی میانه اعم از کتیبه ها، متون مانوی، زبور، متون پهلوی هنوز حاوی بسیاری از کلمات ناخوانده یا اشتباه خوانده شده است. در این میان، متون فارسی میانه زردشتی، به دلیل اشکال های عدیده خط پهلوی، بیش از آثار دیگر بازمانده از این زبان، دچار ابهام در قرایت و تعدد و تنوع ترجمه اند. در این نوشتار، یک واژه از زند وندیداد و شایست نشایست و سه واژه از بندهشن، مورد بازخوانی قرار گرفته اند و خوانش جدیدی برای هر یک پیشنهاد شده است. راه حل خوانش این واژه ها و واژه های مشابه آن ها در متون پهلوی، جز بهر ه گیری از شواهد متنی و مسایل زبانی، بازنگری صورت مکتوب آن ها در دست نویس ها و در نظر گرفتن احتمالات گوناگون در حرف نویسی آن هاست. تلاش شده است تا این قرایت های پیشنهادی در تطابق حداکثری با صورت نگارشی موجود در دست نویس ها باشد و در صورت تصحیح واژه و عدول از ضبط دست نویس ها، دلایل کافی برای توجیه آن ها بیان شود.