تاثیر محلول پاشی پتاسیم بر بوته های خیار رقم ‘Miran’ تحت تنش خشکی

تنش خشکی ناشی از افزایش پتانسیل اسمزی خاک به ویژه در گلخانه ها که مصرف کود زیاد است یکی از مشکلات کشت های گلخانه ای محسوب می شود. در پژوهش حاضر آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه غلظت پلی اتیلن گلایکول (صفر، 48/1- و 91/4- (دسی زیمنس بر متر) و استفاده (6 میلی مولار) و عدم استفاده از کلریدپتاسیم جهت کاهش احتمالی اثر خشکی بر روی گیاه خیار انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل وزن خشک، وزن تر، محتوی کلروفیل، کلروفیل فلورسانس، فلاونویید، کاروتنویید، پرولین، فنول، پروتیین کل، اسید آبسیزیک ، سوپراکسید و آسکوربات پراکسیداز، آنتی اکسیدان و کاتالاز بودند. نتایج بدست آمده، نشان داد که اثر محلول پاشی پتاسیم در تمام صفات به غیر از میزان کلروفیل فلورسانس و سوپراکسیددیسموتاز معنی دار (p≤0.01) بود. با توجه به نتایج به دست آمده عدم استفاده از کلرید پتاسیم موجب افزایش میزان آنتی اکسیدان و کاتالاز گردید اما کاربرد کلریدپتاسیم روی اکثر پارامترهای اندازه گیری شده ازجمله میزان وزن خشک، وزن تر، کلروفیل، فلاونویید، کاروتنویید، پرولین، فنول، پروتیین کل، اسید آبسیزیک، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز تاثیر مثبت نشان داد. در غلظت 91/4- دسی زیمنس بر متر با افزودن کلریدپتاسیم بیشترین میزان فنول و پروتیین مشاهده شد. همچنین محتوای اسید آبسیزیک در تمام تیمارها با افزودن کلریدپتاسیم افزایش یافت و بیشترین میزان در غلظت 91/4- دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت کاربرد کلریدپتاسیم می تواند آثار سوء تنش خشکی را به میزان قابل توجهی، در شرایط مشابه بر روی خیارکاهش دهد.