بررسی شعر اعتراض شاعران فارسی و عربی زبان معاصر با مضمون وطن

اعتراض برگرفته از تعهد اجتماعی در آیینه شعر معاصر، مقولهای است که طی آن صاحب نظران و هنروران ادب فارسی به منظور تبیین مشکلات جامعه و روشنگری و آگاهی بخشی، ناخرسندی خود را از وضع موجود ابراز و به واسطه رسالت و مسیولیتی که بر دوش خود احساس میکنند،فراخور شرایط و مقدورات، کژیها و ناراستی ها را به ویژه در ساختار اجتماعی و سیاسی برنمی-تابند و نسبت به آنها واکنش نشان میدهند. شاعران فارسی و عربی زبان معاصر نسبت به وطن و زادگاه خویش ارادتی قلبی و بیپیرایه دارند که به اشکال مختلف نسبت به بروز آن اقداممیکنند و شعر که از دیرباز به عنوان تجلیگاه اندیشه انسان از ظرفیت لازم برای بروز اینارادت شناخته شده یکی از این ابزارهاست و شاعران، علاوه بر اعتراض به وضع موجود نسبت به احکام بی کفایت و شهروندان بی مسیولیت و بعضا خاین به وطن، پرچم مخالفت برداشته اند.در این پژوهش به واکاوی موضع شاعران عربی زبان و فارسی زبان معاصر (در محدوده ایران جغرافیایی-کشورهای فارسیزبان فعلی) در قبال وطن فروشی و وطن فراموشی پرداخته شده وضمن آوردن نمونه هایی از اشعار، داوری های این طبقه فرهیخته در موضوع خیانت به آرمانوطن، یا دل بریدن از مام میهن، نقد و بررسی شده است. این تحقیق نشان میدهد که در این اشعار، جلوه هایی قابل اعتنا از نکوهش و مذمت وطن فراموشی و وطن فروشی مشهود است.