تطبیق الفضاء الإلکترونی فی تدریس اللغه العربیه، الاحتیاجات والتحدیات (باستخدام طریقه دلفی فی جمع البیانات)

امروزه با پیشرفت خیره کننده ی وسایل ارتباط جمعی و نقش پررنگ آنها در امر آموزش از یک طرف و همه گیری ویروس کرونا از طرف دیگر، آموزش مجازی نقش بسیار پررنگی را در روند آموزش به عهده گرفته و این امر بیش از پیش، بررسی راه کارها و چالش های آموزش مجازی را یادآور شده است. بر این اساس مقاله حاضر با استفاده از روش میدانی - پیمایشی و شیوه ی گردآوری پرسشنامه ای داده ها بر اساس روش دلفی، به بررسی دیدگاه کارشناسان حوزه ی آموزش مجازی در زمینه نقش و کاربرد فضای مجازی، در آموزش زبان عربی در ایران می پردازد. بر این اساس، مخاطبین پرسشنامه ها از میان کارشناسان سخت افزاری و نرم افزاری فعال در حوزه ی آموزش، کارشناسان آموزش در گروه های زبان و اساتید و مدرسان زبان عربی دانشگاه انتخاب گردیدند. بعد از ارایه ی دو مرحله ای پرسش نامه ی اولیه و تایید روایی و پایایی آن بر طبق روش دلفی، در مرحله ی سوم، پرسش های تخصصی که در سه حیطه ی مهارت های لازم، حمایت های مورد نیاز و فعالیت های آموزشی هوشمند طراحی شده بود، در قالب پرسش نامه ی نهایی ارایه گردید. پاسخ های دریافت شده با نرم افزار spss16 و آزمون T تک نمونه ای میانگین، مورد بررسی قرار گرفت؛ نتایج به دست آمده نشان دهنده ی این واقعیت است که در آموزش مجازی زبان عربی درایران، مهم ترین چالش، عدم نگاه مستقل و جداگانه به این مقوله است و به همین علت مهم ترین نیازهای این حیطه نیز مغفول مانده است. این نگاه مستقل در کنار بهره گیری از تجربه ی کشورهای عرب زبان در امر آموزش مجازی زبان عربی و نیز تربیت نیروی متخصص در زمینه های سخت افزاری، نرم افزاری و آموزشی می تواند به شکوفایی و پویایی آموزش مجازی زبان عربی بینجامد. ایجاد یک بستر نرم افزاری مشترک میان تمامی سازمان های فعال در زمینه ی آموزش مجازی زبان عربی در ایران، می تواند در این زمینه بسیار راهگشا باشد.