تعیین نقش ادراک ایمنی و راحتی در استفاده از گذرگاه ‏های عابر پیاده

پیاده روی پایه ای ترین گزینه حمل ونقل پایدار به شمار می آید. بااین حال شمار بالای تصادفات عابران پیاده به یکی از مهم ترین چالش های حمل ونقل درون شهری تبدیل شده است. عمده تصادفات درگیر با عابران پیاده هنگام عبور آن‏ها از عرض خیابان رخ می دهند. اگرچه، برای بهبود ایمنی عابران پیاده تسهیلاتی همانند خط کشی عابر پیاده، پل های عابر پیاده و تقاطع ‏های چراغ دار در نظر گرفته شده است؛ اما اغلب عابران پیاده به دلایل مختلف ازجمله نگرش و ادراک آن ها در ارتباط با این گذرگاه ‏ها، از آنها استفاده نمی کنند. بنابراین، این مطالعه به تعیین نقش ادراک ایمنی و راحتی عابران پیاده بر میزان استفاده از این تسهیلات در شهر شیراز می پردازد. برای این منظور، از 697 عابر پیاده در 34 موقعیت از معابر اصلی شهر شیراز این پرسشگری صورت گرفت. نتایج حاصل از اجرای مدل لوجیت رتبه ای نشان می دهد، ایمنی و میزان راحتی درک‏شده توسط عابران پیاده بر میزان استفاده از خط ‏کشی عابر پیاده تاثیرگذار بوده و در ارتباط با پل ‏های عابر پیاده تنها ایمنی درک ‏شده بر استفاده از آنها توسط عابران پیاده تاثیر دارند. همچنین گروه مردان تمایل بیشتری به استفاده از خط کشی عابر پیاده در مقایسه با زنان داشته و با افزایش سن میزان استفاده از خط ‏کشی عابر پیاده کاهش می یابد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند به عنوان یک نقشه راه به منظور اولویت بندی اقدامات در جهت بهبود تسهیلات عبور عرضی عابران پیاده در برنامه ریزی های آتی توسعه پیاده مداری شهرها مدنظر متولیان مدیریت حمل ونقل درون شهری قرار گیرند.