طراحی مدل برآورد تعداد دندان پزشکان مورد نیاز ایران با استفاده از روش مبتنی بر نیاز درمانی

هدف این مطالعه طراحی چارچوبی روش مند برای تخمین نیروی انسانی دندان پزشکی مورد نیاز در کشور بر اساس شاخص نیاز درمانی است.

ابتدا، با استفاده از داده های حاصل از آخرین مطالعه کشوری در سال 1391 برای همه گروه های سنی تعداد (dt, mt و DT, MT) دندان های از دست رفته و پوسیده در دندان های دایمی و شیری با فرض خطی بودن روند ایجاد پوسیدگی در فواصل زمانی برون گزینی شد. سپس، میانه شاخص ها برای هر گروه سنی محاسبه و مورد استفاده قرار گرفت. در مرحله بعد با استفاده از داده های194 بیمار در دانشکده دندان پزشکی تهران و یک کلینیک دندان پزشکی دیگر نیازهای درمانی آنها تعیین و بر اساس شاخص های پوسیدگی دندان و بیماری پریودونتال دسته بندی شد. زمان مورد نیاز درمان ها توسط پرسشنامه ای که در اختیار دستیاران 120 دندان پزشک قرار گرفت، مشخص شد. بر این اساس، مدل ریاضی برای تعیین نیروی انسانی دندان پزشک مورد نیاز ارایه شد.

یافته ها: 

فرض بر این است که همزمان همه مردم توانایی مالی برای بهره مندی داشته باشند و همزمان برای دریافت درمان مراجعه کنند. نیروی انسانی مورد نیاز کشور بر اساس تعیین نیازهای درمانی دندان پزشکی با تعیین زمان مورد نیاز برای انجام درمان های همه گروه های سنی، با در نظر گرفتن توان یک دندان پزشک برای ارایه خدمت طی یک سال قابل محاسبه است.

نتیجه گیری: 

روش تعیین نیروی انسانی دندان پزشک مورد نیاز بر اساس نیاز درمانی، روش قابل استفاده برای برآورد حداکثری دندان پزشکان در سال های آینده در یک کشور است.